"Kwiaty na poddaszu" Virginia C. Andrews

 Bardzo mroczna i zaskakująca historia.

 

Szczęśliwa rodzina Dollangerów: tata Christopher, mama Corrine, syn Chris, córka Cathy i bliźniaki Carrie i Cory. Niczym nie wyróżniają się spośród innych rodzin. Wiodą szczęśliwe i dostatnie życie. Niestety, pewnego dnia do drzwi puka policjant. Dostarcza on informację o wypadku samochodowym, w którym zginął Christopher. Wszyscy pogrążają się w głębokim smutku i żalu. Jak ktoś tak młody i kochany mógł umrzeć? Jednak zawsze następuje taki moment, kiedy trzeba się otrząsnąć i zacząć żyć dalej. Okazuje się, że rodzina znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej. Od dłuższego czasu żyła ponad stan, w wyniku czego popadła w długi. Przed nieudolną życiowo Corrine i jej rodziną staje widmo bankructwa i ubóstwa. Z opresji ratuje ich list od babki, matki Corrine. Okazuje się, że pochodzi ona z  bardzo zamożnej rodziny, jednak rodzice dawno temu wyrzekli się jej i zerwali z nią wszelkie kontakty. Babka dzieci postanawia zaoferować rodzinie dach nad głową i wyżywienie. Jest tylko

jedno "ale". Ojciec Corrine, nie może dowiedzieć się o istnieniu wnuków. Kobieta zgadza się na warunki postawione przez matkę i z kilkoma walizkami wyrusza z dziećmi do nowego domu.

Chris, Cathy, Carrie i Cory zostają ukryci przed dziadkiem w oddalonym skrzydle budynku, w małym pokoiku z dostępem na strych. Mają w nim spędzić kilka tygodni, najwyżej miesiąc. Do czasu, aż matka udobrucha ich dziadka...

Co mogę powiedzieć o tej książce? Fabuła jest wciągająca, do tego stopnia, że książki chcąc nie chcąc, nie można odłożyć. "Przeczytaj mnie, przeczytaj mnie..." I tak do ostatniej strony. 

Pomysł na fabułę- bardzo dobry.  Nie dajcie się zwieść sielankowemu początkowi książki... Z każdą przeczytaną stroną poznajemy kolejne, mroczne oblicza człowieczeństwa- chciwość, nienawiść, ułudę, hipokryzję, brak skrupułów i sumienia. A w to wszystko wplątana jest bezradność,  naiwność dzieci i ich ślepa, bezinteresowna miłość. Wybuchowa mieszanka.

Niestety, niektóre wydarzenia wydawały mi się przekombinowane i nierealne. Strasznie nie pasował mi też wątek siostrzano - braterskiej "miłości". Był zupełnie niepotrzebny. I wzbudził we mnie negatywne odczucia, które w efekcie przeniosły się na odbiór całej książki. Może autorce właśnie o to chodziło? O wzbudzanie kontrowersji, łamanie utartych stereotypów, szokowanie? W końcu to idealny sposób na podniesienie sprzedaży książki.

Bohaterowie zostali bardzo realnie i konsekwentnie skonstruowani. Kilkukrotnie miałam ochotę potrząsnąć matką, aby się ocknęła i wzięła w garść. Dzieci było mi strasznie szkoda, wzbudzały w we mnie wszelkie możliwe nie tylko rodzicielskie emocje, ale i takie czysto ludzkie odruchy. I tu jest duży plus dla autorki, że czytając byłam w stanie uwierzyć, że te osoby gdzieś tam żyły, były, istniały. I również na tym tle pojawia się wiele niespodzianek. Do samego końca nie wiemy kto jest dobry, a kto zły. Duży plus za niespodziankę.

Narratorką powieści jest Cathy, co dodaje realności całej historii. Wzmaga to również poczucie dramatu i tragedii dzieci. Widzimy jak powoli zaczynają dostrzegać prawdę i swoją naiwność. Na początku język narracji jakoś mi nie pasował, ale z czasem przyzwyczaiłam się do niego.

Czy przeczytam kolejne części? Pewnie tak, ale nie w najbliższym czasie. 

Książkę przeczytałam bardzo szybko, jednak pozostał mi po niej jakiś niesmak.

Na PLUS:

• fabuła wciągająca do ostatniej strony
• bohaterowie bardzo realnie skonstruowani
• do końca nie wiadomo kto jest czarnym charakterem
• wzbudza różnorodne emocje
• zadziwia na każdym kroku 
• zakończenie

PLUS/MINUS:

• język narracji
• styl pisania

Na MINUS:

• watek bratersko - siostrzanej "miłości"
• pozostawia negatywne odczucia

Kwiaty na poddaszu. Andrews Virginia, Świat Książki, Warszawa 2012